ชวนคิดชวนคุย ตอน ศิวลึงค์ที่วัดโพธิ์

---

หัวข้อธรรม...อย่ายอมตกอยู่ในอำนาจของจิต มา จิตฺตสฺส วสํ คมิ(คุตตาเถรีคาถา ๒๖/๔๖๖)

เป็นที่แน่นอนว่าพวกเรามีภาระหน้าที่กันทุกคน และไม่ใช่สิ่งที่ถูกสั่งให้ทำหรือสิ่งที่เราได้รับมอบหมายมาแต่เป็นสิ่งที่ตัวเราเองเลือกที่จะทำและดังนั้นดำเนินไปตามจิตใจที่เป็นอิสระของเราโดยเพียรพยายามเพื่อบรรลุภาระหน้าที่ดังกล่าวขอให้มี ชัยชนะ ในชีวิตของเราไม่มีความจริงใดที่พูดได้เสียงดังไปกว่าการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมในชีวิตของท่านไม่มีข้อพิสูจน์ใดที่ทรงพลังไปกว่าการเปลี่ยนแปลง ชะตากรรมของเรา

ภาระหน้าที่ด้านการงาน(ดำรงชีวิต)ภาระหน้าที่ทำนุบำรุงบิดา - มารดา ภาระหน้าที่ทาง ครอบครัว(การเลี้ยงดูบุตร ภรรยา)อีกประการหนึ่งถ้าจำไม่ผิดหลวงพ่อ ปัญญา นันทภิกขุ ได้เมตตาสั่งสอนไว้ว่าธรรมะ คือหน้าที่ หน้าที่ คือ ธรรมมะ ท่านพุทธทาส อินทปัญโญ ก็ได้เมตตาสั่งสอนไว้เกี่ยวกับหน้าที่เพราะฉะนั้นมีข้อคิดอยู่ว่าการดำเนินชีวิตประจำวันต้องสอดคล้องกับ หลักธรรม

การงานคือการปฏิบัติธรรม
อันการงาน คือคุณค่า ของมนุษย์
ของมีเกียรติ สูงสุด อย่าสงสัย
ถ้าสนุก ด้วยการงาน เบิกบานใจ
ไม่เท่าไร ได้รู้ธรรม ฉ่ำซึ้งจริง

เพราะการงาน เป็นตัวการ ประพฤติธรรม
กุศลกรรม กล้ำปนมา มีค่ายิ่ง
ถ้าจะเปรียบ ก็เปรียบคน ฉลาดยิง
นัดเดียววิ่ง เก็บนก หลายพกมา

คือการงาน นั้นต้องทำ ด้วยสติ
มีสมาธิ ขันติ มีอุตสาห์
มีสัจจะ มีทมะ มีปัญญา
มีศรัทธา และกล้าหาญ รักงานจริง......พุทธทาส ภิกขุ

ธรรมะ เป็นสิ่งที่ดำรงอยู่ทุกหนแห่งธรรมะ เป็นสิ่งที่พบได้ในชีวิตประจำวันแต่อนิจจา คนส่วนมากกลับคิดว่าธรรมะเป็นเรื่องของคนบำเพ็ญปฏิบัติที่ปล่อยวางจากโลกีย์ วิสัยแล้ว พวกเขาจึงมองข้ามธรรมะที่มีอยุ่ในตน มองข้ามสาระแห่งธรรมที่พบได้ในชีวิตประจำวัน แม้แต่ผู้ที่กำลังบำเพ็ญปฏิบัติธรรมอยู่ ส่วนมากก็ยัง สละใกล้แสวงไกลเพราะคิดว่าธรรมะอยู่แต่ในวัดวาอารามคิดว่าธรรมะมีอยู่แต่ใน(พระธรรมคัมภีร์)เท่านั้นหารู้ไม่ว่าบำเพ็ญธรรม

ไม่ห่างจิตปฏิบัติธรรมไม่ห่างกายเมื่อจิตกับกายไม่ไกลจากธรรม - ธรรมะจึงอยู่ในชีวิตประจำวัน ธรรมะกับชีวิตจะต้องดำเนินควบคู่กันไป เราไม่อาจดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีธรรมะ หาไม่แล้ว ชีวิตของเราก็ไม่แตกต่างอะไรกับซากศพที่เดินได้เราไม่อาจแยกธรรมะออกจากชีวิตของเราได้ หาไม่แล้วชีวิตของเราก็จะไร้ซึ่งคุณค่า สาระแลแก่นสารบทสรุปที่อยุ่ในตอนท้ายของเรื่อง มีไว้เพื่อช่วยทำความเข้าใจในสาระของเรื่องเท่านั้น มิได้ต้องการจำกัดขอบเขตของความลึกซึ้งในการทำความถึงแต่อย่างใด

ศักดิ์ศรีของชีวิต

เมื่อมองดูจากแก่นสารที่ถูกต้องของ(พุทธธรรม)เราพบว่า ไม่เพียงแค่มนุษย์ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลมีพร้อมธรรมชาติ(พุทธะ)ที่สูงส่งที่สุด ปัญญาที่ใช้ก่อตั้งศักดิ์ศรีของชีวิต ให้เป็นหลักการสากลและส่งเสริมการอยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียวกับผู้อื่น โลกธรรมชาติและจักรวาล ถูกพบได้ในคำสอนของ(ธรรมมหัศจรรย์)
"ปัญญา"คือ ขณะที่เข้าใจ ปัญญานำไปในกิจทั้งปวงที่เป็นกุศล จนกระทั่งดับกิเลสได้ ปัญญาเห็นตรง แต่ความไม่รู้ทำให้เห็นผิดเป็นถูก ถ้าไม่ตรงจะไม่ได้สาระจาก{พระธรรม}
การให้อย่างอื่นไม่มีค่าเท่ากับการให้ความเข้าใจที่ถูกต้อง เป็นมิตรที่ดี เป็นกัลยาณมิตรให้ความจริง ไม่ใช่ให้สิ่งหลอกลวงเพื่อหวังลาภ ยศ สรรเสริญ